مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب از قــافـله نــور خبــر دارم من از سـواران سلحـشـور خبــر دارم من از نشاط پَــری و حُـور خبـر دارم من از شکوه دل پُر شُــور خبــر دارم من شب زیبائی و روز طرب انگیز رسید ساقـی میـکده با ســاغــر لبــریز رسید امشب از نور دل فـاطمه صحبت دارم با شما صحبتی از جلـوه عصمت دارم سخن از شـادی گــل های مسرت دارم خـبــر از آیــنـۀ عشــق و محـبت دارم غرق شیدائی و شورم اگر از شور حسین جبرئیلم که خبر می دهم از نور حسین شهر یثرب ز رخش نورٌ علی نور بود رشک فردوس برین رشک دل طور بود خاطــر اهل ولایت همه مــسـرور بود خـانه فــاطــمــه پر ولوله و شــور بود مرتضی شکرخدا کرده و رویش بوسد مصطفی گریه کنان زیر گلـویش بوسد این گل سرخ که زیبندۀ زهرا وعلی ست لاله گــلــشن ارزنده زهرا و علی ست این همان چشمۀ جوشندۀ زهرا وعلی ست این همان مهر درخشندۀ زهرا وعلی ست از فــروغ رخ او تــا که تکــلـم کردند بر رخش این دو گل یاس تبـسم کردند نور او منبع و سرچشمۀ خورشید بُـوَد روی او خوب تر از ماه شب عید بود مــهـر او آیـنــۀ روشن تـوحــیــد بُــوَد حُـب او روز جــزا مایــۀ امــیــد بُــوَد هرکه شد ذرّه این مهر به خورشید رسد پـیـروش عاقبت الامــر به تــوحید رسد آی فطرس به خــدا قبــلۀ حاجات رسید خیز از جا که کنون وقت ملاقات رسید بنگـر لاله ای از گــلــشن سـادات رسید نور سبزی ز جمالش به سماوات رسید نور این مهر چراغ سحرت خواهد داد عطر این گل ز وفا بال و پرت خواهد داد روی او آینۀ صبــر و ثبــات است بیـا نفسش بــاعث احیــاء حیــات است بیـا در دو عالم همه را فلک نجات است بیا بهر آزادی تو برگ و بــرات است بیا کائنات از دم او زنده و جـاویـد شـونـد گمـرهان با نگهش پیـرو توحیـد شـوند این همان است که دل در طلبش میکوشد کــوثــر عشق ز انگشت پیمبــر نـوشد به تنش جــامۀ گــلرنگ شهادت پـوشد این همان است که خونش همه دم میجوشد دل جبریل «وفائی» زغم او خون است این حسین است که اسلام به اومدیون است |